“Gedetineerden betrapt onder invloed van Single Malt “, door 2 gevangenen gemaakt
Wij verkeerden al enkele dagen in de hoogste staat van paraatheid. Op alles secties waren namelijk verdachte affiches gesignaleerd met de waarschuwing dat op 11, 12 en 13 oktober een aanslag zou worden gepleegd op de rust en de orde binnen deze muren, door toedoen van een muzikaal optreden. Als rechercheurs van de BOMA (Brigade ter Opsporing van Muzikale Activisten) besloten wij deze zaak op de voet te volgen.
De affiches droegen de naam “Single Malt”, een groepering die ons tot op heden onbekend was. Wel hadden wij uit onze grondige praktijkopleiding onthouden dat Single Malt ook de benaming is van een sterke alcoholische drank, zeer gegeerd in het milieu van de whiskydrinkers. Wij besloten een onderzoek in te stellen.
Op 12 oktober kregen wij een anonieme tip van onze informant bij Mannen 2. De vorige avond had Single Malt inderdaad muzikale feiten gepleegd in de toneelzaal, in aanwezigheid van een grote horde gedetineerden. De gevolgen waren niet te overzien. Na het optreden verlieten een aantal mensen neuriënd de zaal, sommigen zelfs met een glimlach op het gelaat, alsof ze hier gelukkig waren. Duidelijke symptomen van acute euforie onder invloed van een overdosis goede muziek, dachten wij. Die Single Malt was dus niet ongevaarlijk! Groter nog was onze verbazing toen wij vernamen dat deze verschijnselen niet waren veroorzaakt door een groep, maar wel door één enkele zanger die zichzelf begeleidt op drie akoestische gitaren. 1 muzikant met 3 gitaren, dat leek ons toch wel heel verdacht.
Wij wisten dat hij die avond om 19 uur opnieuw zou toeslaan op dezelfde plaats, deze keer voor de mensen van Mannen 1, en besloten hem vooraf aan een grondig verhoor te onderwerpen.
Om 18 uur 30 plaatselijke tijd deden wij onder leiding van VOS-coordinator Johan Verleye een inval in de toneelzaal, alwaar wij de verdachte op heterdaad betrapten bij het stemmen van één zijner gitaren.
Wij namen hem terstond mee naar de kleedkamer, waar het verhoor een aanvang nam om 18 uur 45, plaatselijke tijd. Betrokkene verklaart in het Nederlands:
Naam?
Single Malt
Mijnheer, wij weten uit goede bron dat dit uw echte naam niet is.
Uw naam alstublieft.
Rik, 35 jaar oud, leraar informatica
Dat is al veel beter. U wordt er van verdacht op regelmatige wijze akoestische muziek te plegen in het openbaar, met 3 gitaren tegelijk, en hierbij zingend. Bekent u de feiten?
Ik breng akoestische rock-, pop- en blues nummers, zeg maar een greep uit de betere songschrijverij van de laatste 50 jaar, van onder meer Joni Mitchell, Randy Newman, The Beatles, Peter Gabriel, enz… Het zijn dus covers, maar ik breng ze wel op een eigen manier. Ik gebruik daarvoor 3 verschillende gitaren: een “normale” 6-string, een 6-string als slide-gitaar (voor bluesnummers) en een 12-string (gitaar met 12 snaren). Voor ieder nummer kies ik dus dat instrument wat het best de stijl en de klank van het nummer kan weergeven. Verder maak ik geen gebruik van drums of bas, alleen maar stem met gitaarbegeleiding.
U opereert onder de schuilnaam Single Malt, de benaming voor een soort whisky. Moeten wij daaruit afleiden dat u ook drankproblemen hebt?
Die naam kwam eerder toevallig. Ik zat met een vriend een glas whisky te drinken en zei dat ik een artiestennaam zocht. Aangezien ik alléén optreed kwam de naam “single” meteen naar boven. En “malt”, ja dat zal wel iets te maken hebben gehad met de inhoud van onze glazen, hé. Maar méér moet u er niet achter zoeken.
U zegt dat u leraar informatica bent, toch een ernstig beroep. Waarom voelt u dan nog de onweerstaanbare drang om muziek te bedrijven?
Dat zit al van kleins af in mij. Op 10-jarige leeftijd heb ik notenleer gevolgd en daarna heb ik wat piano geleerd . Later ben ik overgeschakeld op gitaar. Ik heb me vooral toegelegd op bluesmuziek en heb zelfs een tijdje meegedraaid als bassist in een bluestrio. De laatste i2 jaar ben ik serieus bezig geweest met het betere akoestische gitaarwerk Ik experimenteer graag met jazz-akkoorden om meer variatie in de begeleiding te steken. Ja, een gitaar kun je gemakkelijker overal meenemen, hé. En op een bepaalde leeftijd zag ik dat je met een gitaar meer succes hebt bij de meisjes dan met een piano, vandaar…
Is dit de eerste keer dat u in de gevangenis belandt? Het is de eerste keer in Brugge. Ik heb al vaker opgetreden in Tongeren, Mechelen, Gent, Antwerpen en Merksplas. Meestal speel ik echter in café ‘s, op feestjes en af en toe in een cultureel centrum. Het publiek is hier wel anders. Enerzijds wat rumoeriger, je voélt gewoon dat hier veel opgekropte energie aanwezig is. Maar ook de respons is bijzonder goed. Het valt me wel op dat ik in de gevangenis altijd dezelfde verzoekjes krijg, zoals iets van de Eagles of van Pink Floyd. Hoe zou dat komen, denkt u ?
Hela, wij stellen hier de vragen, hé. Hebt u niet de minste spijt over uw daden?
Het is eigenlijk een levensdroom die in vervulling gaat. Ik ben nu al geruime tijd semi¬ professioneel bezig. Ik treed gemiddeld 4 a 5 keer in de maand op, en dat loopt heel goed. Enkele maanden geleden heb ik een optreden gehad in een lrish Pub in Londen, zeker voor herhaling vatbaar. Ik schrijf ook eigen nummers, enkele daarvan kun je regelmatig horen op Radio 1. Voorlopig concentreer ik me op mijn optredens. Ik hoor trouwens het publiek al naar binnen komen, dus zal ik u moeten verlaten.
Wij zullen de ondervraging hier beëindigen. Wenst u een afschrift van het verhoor?
Ja, stuur me maar een boekje op als het klaar is, hé.
——– Het verhoor werd gestaakt om 19 uur, plaatselijke tijd. Betrokkene gedroeg zich tijdens de ondervraging uiterst beleefd, openhartig en sympathiek, wat onze argwaan nog groter maakte. Daarom besloten wij om hem nog een tijdje in observatie te houden teneinde ons verslag te vervolledigen. Wij volgden hem ongemerkt naar de plaats van het gebeuren en stelden ons verdekt op, op de eerste rij.
Het was al van het begin af aan duidelijk dat Single Malt talent heeft. Met een meeslepende vertolking van “Summer In The City” bewees de man dat hij over een heldere en toonvaste stem beschikt, en dat hij verdorie goed gitaar kan spelen ook.
Ondanks de massale opkomst bij Mannen 1, heerste er de hele tijd een gezellige sfeer in de zaal. Steeds volgde een luid en gemeend applaus aan het einde van iedere wereldsong die de artiest uit zijn muzikale mouw schudde: Eleanor Rigby (Beatles), Spinning Wheel (Blood, Sweat & Tears), When Doves Cry (prince)…
En toen riep iemand in de zaal: “Pink Floyd”. We moeten toegeven, deze artiest ként zijn publiek. Hij zette dan ook meteen de eerste noten in van Wish You Were Here, en even werd het héél stil in de zaal. Een tweede verzoek, voor Hotel California …jawel, van The Eagles!) vond de brave man echter van het goede te veel. In plaats daarvan pakte hij zijn l2-string voor een puike versie van Sollsbury Hill (Peter Gabriel). Hierna volgde de ene hit in snel tempo na de andere. Soms wat té snel, vonden wij, waardoor de aandacht van het publiek af en toe verzwakte. Een live-entertainer moet niet alleen op zijn muzikale virtuositeit rekenen, maar ook af en toe wat rust inlassen om de intimiteit met het publiek op te bouwen. Maar dit geheel terzijde, want op muzikaal vlak was dit optreden een absoluut schot in de roos. Een prima keuze van VOS-Event, en de afwezigen moeten het maar geweten hebben!
Conclusie: De genaamde Single Malt is niet aan zijn proefstuk toe, en zal zeker recidiveren. Hij werkt uiterst professioneel en met kennis van zaken. Door zijn talent betekent hij een acuut gevaar voor de hedendaagse wegwerp- B.V.’s, die denken dat ze ook artiesten zijn omdat ze ooit eens hun blote kont hebben laten zien in één of ander idioot TV -programma. Om deze redenen vaardigen wij dan ook een bevel uit aan alle radioproducers en platenmaatschappijen om deze man op de voet te volgen en hem indien nodig te laten opnemen in de hitlijsten of te interneren via een vet platencontract
Zo gezegd en geschreven,
Het BOMA-team Ronny C. Eddy Dupont